بررسی رابطه عقل و دین از منظر ابن رشد و دلالت های آن برای تربیت دینی و نقد آن از منظر آیت اله جوادی آملی

بررسی و تبیین و توجیه عقل و دین و ارتباط بین سلسله مباحث مربوط به آن به خصوص در تعلیم و تربیت یکی از موضوعات اساسی مورد نظر فلاسفه تربیتی است. از میان مسائل گوناگون فلسفه تعلیم و تربیت توجه به مبانی معرفت شناسی و روش آموزش و یادگیری در تعلیم و تربیت از مهمترین مسائل به شمار می آید، چرا که جایگاه روش های آموزش و یادگیری در تعلیم و تربیت از اهمیت خاصی برخوردار است. لذا ایجاد ارتباط بین عقل و دین و پیدا کردن دلالت های تربیتی آن امری سهل الوصول نخواهد بود. اهمیت بررسی ارتباط و نشان دادن دلالت های تربیتی آن می تواند پاسخگوی سوال های پژوهشی ما باشد که در واقع هدف اساسی انجام این پایان نامه است. در این پایان نامه سعی شده است، تا ضمن طی مراحل تحقیق از جمله بیان مسئله، جستجو در ادبیات تحقیق، به طرح اندیشه های ابن رشد و نقد آن از منظر جوادی آملی بپردازیم و سپس به تجزیه و تحلیل فرضیه ها و نتیجه گیری مبادرت نمائیم و با برقراری ارتباط مفهومی بین مفاهیم معرفت شناسی و روش شناختی مربوط به هر فرضیه، روش تحلیل- توصیفی را به کار بگیریم. در این روش ابتدا مفاهیم مربوط به عقل و دین استخراج و دسته بندی و توصیف شده اند و سپس بین مفاهیم، ترکیب و ارتباط برقرار می گردد. در مرحله بعد دیدگاه ابن رشد نسبت به عقل و دین و ارتباط میان آن دو مورد بررسی قرار می گیرد و بدون پیش داوری و اعمال نظر از منظر جوادی آملی مورد نقد قرار می گیرد و نهایتاً با نتیجه گیری (پاسخ به سوالات تحقیق) خاتمه می یابد.